Արամ Սարգսյանն այն մասին, թե ինչպես են Վազգեն Սարգսյանը և Վանո Սիրադեղյանը պայքարել քրեական տարրերի և «ասֆալտի» ֆիդայինների դեմ

Վազգենը լիդեր լինելու, մարդուն լսելու, էքստրեմալ վիճակներում արագ որոշումներ կայացնելու մեծ ունակություն ուներ, ինչը բերեց նրան, որ նա ԵԿՄ ձեւավորելու հարցում էլ անփոխարինելի էր: Այս մասին [b]SHAMSHYAN.com[/b]-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ, Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի եղբայրը՝ Արամ Սարգսյանը, ում ԵԿՄ-ի 21-ամյակին հանդիպեցինք Էջմիածնի Մայր տաճարում: [b]-Պարոն Սարգսյան, այսօր ԵԿՄ-ն դարձավ 21 տարեկան: ԵԿՄ-ի առաջին հիմնադիրը սպարապետ Վազգեն Սարգսյանն էր: Կպատմե՞ք, թե ինչպես որոշեց ստեղծել ԵԿՄ կառույցը: [/b] -ԵԿՄ-ն իր ստեղծման օրվանից շատ-շատ փորձությունների միջով է անցել: Շատ լավ հիշում եմ, թե ինչպես ձեւավորվեց ԵԿՄ-ն եւ 1-ին համագումարը, նորաստեղծ ջոկատների սխրանքը: Հիշում եմ նաեւ այն տղաներին, որոնց շատ-շատ սիրում էի, բայց պատերազմի դաշտից չվերադարձան: Այն տարիներին ԵԿՄ ստեղծելը այնպիսի անհրաժետություն էր, որ պետք է արվեր: Հակառակ դեպքում կամ ապրում էիր կամ մեռնում: Սահմանի ողջ երկայնքով սկսեցին ռազմական գործողություններ եւ եթե հիշում եք, Հայաստանում հենց Երասխից սկսեց: Այստեղ էր, որ պետք է լիներ մեկը, ով սահմանի այդ շրջանում կկարգավորեր իրավիճակը եւ կես ժամը մեկ ժամանող ջոկատների գործունեությունը, որ պատահաբար հանկարծ իրար վրա չկրակեին: Պետք է լիներ մեկը, ով ծանոթ էր այդ սահմանին, լեռներին: Այստեղ միանշանակ Վազգենն էր՝ իր լիդեր լինելու, մարդուն լսելու ունակությամբ: Ծանր վիճակներում, էքստրեմալ վիճակներում նա արագ որոշումներ կայացնելու ունակություն ուներ, ինչը բերեց նրան, որ Վազգենն այդ հարցում էլ անփոխարելի էր: Այստեղ քննարկման թեմա չկար, որ նստեին, քննարկեին, որոշեին: [b]-Ինչպես հասկացա, եթե գործի գլխին Վազգեն Սարգսյանը կանգնած չլիներ, հնարավոր է՝ կառույցը չկայանար, այո՞: [/b] -Գիտե՞ք, ես այդպես չէի ասի: Կառույցի ստեղծումը անհրաժեշտություն էր եւ դա անպայման կայանալու էր: Պարզապես ստացվեց այնպես, որ սկսվեց Երասխից, եւ կառույցի գլխին կանգնեց Վազգենը: Իսկ որ այդ կառույցը կլիներ եւ որ այդ կառույցում կլիներ Վազգենը, դրանում էլ կասկած չունեմ: [b]-Բնականաբար, այդ տարիներին ներքին ընդհարումներ, կարծիքների բախում էլ կլինեին: Կհիշե՞ք նման ընդհարումներ, որոնք Վազգեն Սարգսյանը հարթել է: [/b] -Կարծիքների բախում սկսեց առաջանալ այն ժամանակ, երբ զուգահեռ սկսեցին գործել տարբեր ճակատներ, որոնք գործողությունները չէին համաձայնեցնում: Ավելին` կային ջոկատներ, խմբեր, որոնք Սովետական միության փլուզումից հետո եւ նոր ձեւավորվող պետությունից չկայացումից օգտվելով՝ փորձում էին նաեւ որոշակի առումով օգտվել այդ իրավիճակից եւ քրեական որոշակի տարրեր էին ներթափանցում այդտեղ՝ սեփականության վրա հարձակվելու, պետական ձեռնարկությունների վրա խնդիրներ դնելու, որոնք այն ժամանակ սեփական չէին: Մարդիկ զենքի ուժով էին փորձում իրենց պահանջները բավարարել: Այդպիսիք շատ էին: [b]-Խոսքը «գողական» ասվածի՞ մասին է: [/b] -Խոսքը միայն նրանց մասին չէ: Եթե հիշում եք, ՀԱԲ-ի հետ լուրջ խնդիրներ առաջացան: Գեղազնիկը եւ Վիտյա Այվազյանը զոհվեցին այդ կոնտեքստում: Որպես առանձին միավորում, նրանք սեփական ուժն էին փորձում հավաքել: Կային նաեւ ազատամարտիկի հագուստից օգտվող , մորուքներ պահող, բայց ժողովրդի մոտ ընդունված այն «տեսակները», որոնց ասում էին «ասֆալտի ֆիդայիններ»: Նրանք փորձում էին այդ կոնտեքսում իրենց ապահովել եւ մեքենաներ ձեռք բերել: Այս խնդիրը լուծել էր պետք եւ այս խնդիրը լուծելու գործում նաեւ ներքին գործերի նախկին նախարար Վանո Սիրադեղյանի ավանդն էլ կար: Իսկ այն ազամարտիկները, ովքեր մարտնչում, գործում էին պատերազմի դաշում, իրենք ձեւավորվեցին եւ ունեցան իրենց կառույցը: Նրանք սկսեցին օգնել նաեւ պատերազմի դաշտում գտնվող տղաների եւ զոհվածների ընտանիքներին: Ինչպես նաեւ նախաձեռնեցին ապագա սերնդին ազատամարտի ոգով դաստիարակելու գործընթացը: [b]-Իսկ այսօր ինչպե՞ս եք գնահատում ԵԿՄ-ի գործունեությունը: [/b] -Ես չէի ցանկանա քաղաքական ինչ-ինչ խնդիրների անդրադառնալ: Կարող եմ ասել, որ հոկտեմբերի 27-ից հետո Ռոբերտ Քոչարյանը եւ իր իշխանության մեջ գտնվող տարբեր քաղաքական գործիչներ, բազմաթիվ ազատամարտիկների միություն են փորձել ստեղծել տարբեր անուններով, որ այս կառույցը հնազանդեցնեն, որ այս կառույցը դնեն այն հունի վրա, որն իրենք են ուզում: Բարեբախտաբար, այդ գործընթացները որեւէ արդյունք չեն տվել եւ բարեբախտաբար այսօր էլ ԵԿՄ-ի հավերժ նախագահը Վազգեն Սարգսյանն է: Բարեբախտաբար, ԵԿՄ-ի այսօրվա տղաներն էլ Վազգենի ընկերներն են եւ նրա մահվանից 15 տարի հետո էլ իր տուն են գալիս, Վազգենի ծնողներով հետաքրքրվում:Մարդկային առումով այդ ամենը ինձ համար շատ հաճելի է: [b]-Պարոն Սարգսյան, շատերը կարոտել են ձեր հանրահավաքային ելույթներին: Ինչո՞վ է պայմանավորված ձեր լռությունը: [/b] -Քաղաքական իրավիճակ պետք է լինի, որ ժողովուրդը փողոց դուրս գալու, փողոցում կանգնելու եւ խնդիր լուծելու գործ ունենա անելու եւ իմաստ տեսնի դրա մեջ: Այսօր այդ վիճակը չէ: Ժողովուրդը որոշակիություն է սիրում, երբ չկա այդ վիճակը, հիասթափվում է: Ընդիմադիր լինելով՝ նման վիճակ չեմ տեսնում: Երբ քննադատում ես Սերժ Սարգսյանին, օգնում ես Ռոբերտ Քոչարյանին, քննադատում ես քառյակին, ասում են՝ Սերժ Սարգսյանի հետ է: Քաղաքականության համար քաղաքական պատեհ ժամանակներ են պետք: Այս ժամանակները շատ պղտոր ջրերի ժամանակներ են: Այն ուժերը, որ այսօր քաղաքական գործընթացների մեջ են, այնպիսի անհստակություն են մտցրել, որ չես կարող այդ անհստակության հետ տեսակետ հայտնել: [b]-Ինչպես հասկացա, առաջիկայում ձեր կողմից ելույթներ չեն լինի: [/b] -Դե, առաջիկա շրջանում չեմ տեսնում: [b]-Ի դեպ, ամենակարեւոր հարցը՝ ինչպե՞ս է Գրետա մայրիկի առողջությունը: [/b] -Շնորհակալ եմ: Պետք է ասեմ, որ գիտակցությունը սթափ է: Ավելին` շատ ավելի սթափ, քան շատ-շատ պատգամավորների եւ պետական գործիչների: Առայժմ անկողնում է, դեռ քայլելու հետ կապված խնդիրներ ունի, բայց շնորհակալ եմ, շնորհակալ մեր ժողովրդին եւ բոլոր այն մարդկանց, ովքեր այսօր այստեղ էլ այդ հարցը տալիս էին, ու յուրաքանչյուրը իր հերթին բարի մաղթանք եւ աղոթք էր ասում, որ մայրս լավանա: -Ես էլ եմ շնորհակալ: Զրուցեց [b]ՏԱԹԵւ ՄԵՍՐՈՊՅԱՆԸ[/b]