Կա՛մ ճանաչում եմ ՀՀ դատարանի իրավասությունները, կա՛մ չեմ ճանաչում. «Առավոտ»

«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է. «Վերջին դատավարությունները, որտեղ ամբաստանյալների աթոռներին նստած են հեղափոխականները, ապստամբները կամ՝ երկրի ներսում «ազգային-ազատագրական պայքար» մղողները, կամ պարզապես «լավ տղերքը», «հերոսները» և «նվիրյալները», որոնց ամեն ինչ կարելի է (կարելի է տարբեր ձևով անվանել նրանց), այդ դատավարություններն առայժմ, ըստ էության, տապալվում են: Պատճառները մի քանիսն են՝ 1) դրանք դատական դեպարտամենտի կողմից վատ են կազմակերպվում, 2) հեղափոխականների համակիրները «շուխուռ են անում», 3) իրենք` հեղափոխականները, ամեն ինչ անում են, որպեսզի այդ դատավարությունները տապալվեն: Առաջին երկու պատճառները, հուսով եմ, վաղ թե ուշ կվերանան: Մասնավորապես, դատավարությունների կազմակերպիչները կհասկանան, որ փաստաբաններին խուզարկելն օրենքով արգելված է, և «տղայավարի» չեն պնդի հակառակը: Ի դեպ, լրագրողներին ապակու հետևում պահելը նույնպես լավ գաղափար չէ, որովհետև այնտեղից համարյա ոչինչ չի լսվում, և գործընկերներս ընդմիջումներին ստիպված են վազել դատավարության մասնակիցների հետևից և ճշտել, թե ով ինչ ասաց: Երկրպագուները նույնպես, հավանաբար, վաղ թե ուշ կհասկանան, որ դատավարությունը ռոք-համերգ կամ հանրահավաք չէ: Երրորդ հարցն ավելի սկզբունքային է: Ես կա՛մ ճանաչում եմ ՀՀ դատարանի՝ ՈՐՊԵՍ ԻՆՍՏԻՏՈՒՏ, իրավասությունները, կա՛մ չեմ ճանաչում: Եթե չեմ ճանաչում, ապա դատավարությանը որևէ ձևով մասնակցելն անիմաստ է: Դա նշանակում է չընդունել նաև պետության իրավասությունը, ապրել «լավ տղու պանյատներով», որի համար Քրեական օրենսգիրքը և մնացած օրենքները «զրո» են: Բայց դա հենց այն դիրքորոշումն է, որը որդեգրել է իշխանության ներկայացուցիչների մեծ մասը վերջին 26 տարվա ընթացքում: Հեղափոխական և իշխանական ծայրահեղությունները, ինչպես բոլոր մնացած ծայրահեղությունները, մոտենում են իրար. «Ես էս ազգի հմար էնքան բան եմ արել, որ կարամ մի 2-3 հոգու էլ գյուլլեմ»: Կամ՝ «մի 2-3 բան էլ գողանամ»: Եթե ես ճանաչում եմ ՀՀ դատարանի իրավասությունները, ապա պետք է ոտքի կանգնեմ, պատասխանեմ դատավորի և դատախազների հարցերին, ի դեպ, սաստեմ հեղափոխական էքստազի մեջ գտնվող իմ երկրպագուներին (հատկապես՝ տիկնանց), լինեմ զուսպ և կոռեկտ և՝ այդ ոճի մեջ մնալով, ապացուցեմ, որ ՏՎՅԱԼ դատարանն անկախ չէ, պրոֆեսիոնալ չէ, կատարում է Բաղրամյան 26-ի պատվերը, որ ես ոչ մի հանցագործություն չեմ կատարել կամ՝ կատարել եմ, լավ եմ արել, ազգիս համար եմ արել, դա ապստամբություն էր և այլն: Միայն ինստիտուտի իրավասությունները ճանաչելու դեպքում իմաստ ունի փաստաբաններ վարձել, միջնորդություններ անել, ելույթներ ունենալ և այլն: Եվ հակառակը՝ եթե ես ապստամբ եմ և հեղափոխական, ապա պիտի հավատամ միայն հեղափոխական արդարադատությանը, որն իրականացնում է հրապարակում հավաքված զանգվածը»: [b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում:[/b]