Պետք է իջնել իրական հողի վրա և սթափ հաշվարկել բոլոր քաղաքական և ռազմական գործոնները․ «Առավոտ»

«Առավոտ» թերթի առանորդողը գրում է․ «Քանի որ հրադադարի պահն արդեն մոտենում է, կարծում եմ, ինչպես միշտ, մեզանում լինելու են ծայրահեղ կարծիքներ արտահայտող մեկնաբանություններ: Մեկն այն է, որ ոչ մի դեպքում պետք չի համաձայնել զինադադարի, որ պետք է հասնել Քուռ, նույնիսկ գրավել Բաքուն ու կապիտուլյացիայի պայմանագիր պարտադրել Ալիևին: Իհարկե, Երևանում կամ աշխարհի այլ խաղաղ քաղաքներում համակարգչի մոտ նստելով նման «սուպեր-հայրենասիրական» առաջարկներ անելը հեշտ է: Այդ բարձունքներից, հավանաբար, պետք է իջնել իրական հողի վրա և սթափ հաշվարկել բոլոր քաղաքական և ռազմական գործոնները: Մյուս ծայրահեղությունն այն է, որ պետք է հրադադարի հասնել «ամեն գնով»: Դա, իմ կարծիքով, նույնքան անհարգալից վերաբերմունք կլինի մեր կռվող ժողովրդի, մեր նահատակված զինվորների հանդեպ, որքան «ուռա»-հայրենասիրական կոչերը: Ես, բնականաբար, չգիտեմ, թե զինադադար կնքելու պահին ի՞նչ դիրքերում է լինելու մեր կամ ադրբեջանական բանակը, և արդյոք դրանից հետո դարձյալ խոսակցություն չի՞ լինի «հեկտարների» մասին, բայց մեր դիվանագետները, զինվորականների հետ համագործակցելով, պետք է ամրագրեն հնարավորինս օպտիմալ «status-quo»-ն, որպեսզի, համենայնդեպս, մոտ ապագայում մարտական գործողությունները չվերսկսվեն: «Ամեն գնի» մեջ չպիտի մտնի նաև որևէ երկրի խաղաղապահների տեղադրումը շփման գծում, որն, ինչպես արդեն գրել եմ, Ռուսաստանի նպատակներից մեկն է այս պատերազմում: Խաղաղապահները «խաղաղություն կպահեն» ճիշտ այնպես, ինչպես նրանք «պահում էին», օրինակ, 1988 թվականին Սումգայիթում և 1990 թվականին Բաքվում: Բոլոր դեպքերում հրադադարը, ցավոք սրտի, չի հանգեցնի կայուն խաղաղության, և այստեղ նույնպես պետք չէ պատրանքներ ունենալ, որովհետև մենք գործ ունենք ոչ միայն Ադրբեջանի, այլև Թուրքիայի, ինչպես նաև ահաբեկչական «ինտերնացիոնալի» հետ, որի դեմ «քաղաքակիրթ աշխարհը» պայքարում է առնվազն 30 տարի և նշանակալից հաջողությունների չի հասել: Իսկ դրա պատճառն այդ աշխարհի ու դրա հիմնական խաղացողների անմիաբանությունն է. մասնավորապես, Միացյալ Նահանգները, Ռուսաստանը, Իրանը, Չինաստանը դեռևս չեն հասկացել, որ ամեն ինչ պետք է մի կողմ դնել և վերջ տալ մարդկությանը սպառնացող այդ ուժերին: Դժվարանում եմ ասել՝ արդյոք այս պատերազմը մոտեցրել է վերոհիշյալ պետություններին միավորվելու անհրաժեշտության գիտակցմանը: Այնպես որ՝ սա մեր վերջին պատերազմը չէ: Լավ նորությունն այն է, որ մենք պատրաստ ենք նոր պատերազմների: Եվ, ինչպես միշտ, հաղթելու ենք»: [b]Ամբողջությամբ՝ թերթի ասյօրվա համարում։[/b]