Թե ինչպես վայրենի մարդիկ մերկացրին Մարինային ու ցանկացան սպանել նրան

1970-ական թվականների նկարչուհի Մարինա Աբրամովիչը անցկացրեց փորձարկում․ Նա անշարժ կանգնեց քաղաքի խանութերից մեկի մեջտեղում, իսկ նրա կողքի սեղանի վրա դրեցին տարբեր իրեր՝ սկասած մուրճից, վերջացրած ատրճանակով և ներկերով։ Խանութ մտնող մարդկանց թույլատրվում էր վերցնել այդ իրերից յուրաքանչյուրը և անել Մարինայի հետ այն ամենը, ինչ նրանք կցանկանան։ Սկզբում դիտորդներն ամաչում էին և պարզապես նայում էին աղջկան, հետո սկսեցին վարդեր նվիրել, համբուրել։ Բայց որոշ ժամանակ անց նրան մերկացրին, ներկեցին մարմինը, վարդի փշեր մտցրին մաշկի մեջ և նույնիսկ դանակով վնասվածքներ հասցրեցին, և, ինչպես հիշում է Մարինան, այս ամենը ուղեկցվում էր հիացմունքային քրքջոցով։ Մարդկանց վայրագությունը տևեց վեց ժամ և դադարեցվեց միայն այն ժամանակ, երբ այցելուներից մեկը ձեռքը գցեց ատրճանակին։ «Ես ցանկանում էի մի բան ցույց տալ,- ասել է Մարինան,- Սա ուղղակի զարմանալի է, թե ինչ արագությամբ մարդ կարող է վերադառնալ վայրի, քարանձավային վիճակին, եթե նրան դա թույլ տրվի »։