«Շատ բաների հասնելու համար պետք է կորցնել ամեն ինչ»․ Այսօր Էռնեստո Չե Գևարայի ծննդյան օրն է

Չէ Գևարան շախմատ խաղալ սովորել է իր հայրիկից և 12 տարեկանից սկսել է մասնակցել տեղական մրցաշարերին։ Պատանեկության տարիներին և ողջ կյանքի ընթացքում նա բացահայտ հակում ուներ պոեզիայի, հատկապես՝ Պաբլո Ներուդայի, Ջոն Քեթսի, Անտոնիո Մաչադոյի, Ֆեդերիկո Գարսիա Լորկայի, Գաբրիելա Միստրալի, Սեզար Վալյեխոյի և Ուոլթ Վիթմանի նկատմամբ։ Գևարաների տանը կար ավելի քան 3000 գիրք, որն էլ Չե Գևարային թույլ էր տալիս լինել հետաքրքրություններով լի խանդավառ ընթերցող, այդ թվում հետաքրքրություն ունենալ Կառլ Մարքսի, Վիլյամ Ֆոլքների, Անդրե Գիդեի, Էմիլիո Սալգարիի և Ժյուլ Վեռնի նկատմամբ։ Նա նաև կարող էր անգիր արտասանել Ռեդյարդ Կիպլինգի «Եթե...», և Խոսե Էրնանդեսի Մարտին Ֆիերոյին իր մտքում։ Բացի այդ նա հաճույք էր ստանում Ջավահարլալ Ներուի, Ֆրանց Կաֆկայի, Ալբեր Կամյուի, Վլադիմիր Լենինի, ինչպես նաև Ժան Պոլ Սարտրի, Անատոլ Ֆրանսի, Ֆրիդրիխ Էնգելսի, Հերբերտ Ուելսի և Ռոբերտ Ֆրոստի ստեղծագործություններից։