1871 դիտում
10:40 09-05-2019
Հերոսները տարբեր են լինում․ «Առավոտ»
«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «1992 թ. մարտի սկզբին Ստեփանակերտում մեր տարբեր ջոկատներին պետք է բաժանվեր խորհրդային նախկին 366-րդ գնդի տեխնիկան: Այդ օրերին, ի դեպ, ես առաջին անգամ տեսա այդ գնդի լեյտենանտ Սեյրան Օհանյանին: Զենքի «շահառուներից» մեկն էր Մոնթե Մելքոնյանի ջոկատը, որի հետ մենք՝ լրագրողներս, գնում էինք Մարտունի: Չգիտեմ՝ որքանո՞վ էր դժգոհությունն արդարացված, բայց ջոկատի տղաներին թվաց, որ նրանց տալիս են ոչ այնքան որակյալ տեխնիկա՝ այլ ջոկատների հետ համեմատած, և նրանց շարքերում տրտնջացող ձայներ լսվեցին: Մոնթեն (որին զինվորները Ավո էին անվանում), իսկույն կանխեց այդ տրտունջները՝ մի քանի անգամ կրկնելով՝ «իսկապե՛ս ամոթ է» և հետո հրահանգեց վերցնել այն, ինչ տալիս են, տեղափոխել և եթե տեղում՝ Մարտունիում անհրաժեշտություն առաջանա, վերանորոգել այդ տեխնիկան:
Հերոսին ես այդպես եմ պատկերացնում՝ զուսպ, առանց պաթոսի, առանց անձնական ինքնահաստատման ճիգերի: Ցավոք, ոչ բոլոր հերոսներն են այդպիսիք՝ խաղաղ ժամանակ նրանցից շատերն իրենց վատ են դրսևորում: Մոնթեի վրա չեմ կասկածում, նա կապրեր Հայաստանի սովորական քաղաքացու համեստ կյանքով՝ այնպես, ինչպես ապրում է 1992-94թ. պատերազմի մասնակիցների մեծ մասը: Այդ մարդիկ իրենց «երկրապահ», «ֆիդայի» կամ «ազատամարտիկ» չեն համարում: «Պատերազմի ժամանակ ծառայել եմ հայկական բանակում», – ասում են նրանք և, որպես կանոն, որևէ ցանկություն չեն ունենում զարգացնելու այդ թեման:
Պապս, որ պատերազմն ավարտել է Ռայխսթագի պատերի մոտ, երբեք չէր խոսում պատերազմի մասին, նաև ցուցամոլություն էր համարում մարտական պարգևները փողոցում կրելը, իր շքանշանները հագնում էր միայն այն ժամանակ, երբ պետք է գնար որևէ պաշտոնյայի մոտ՝ մարդկանց անարդարությունից պաշտպանելու համար: Իմ դասախոսներից Էդուարդ Փաշինյանը, որը կռվել էր լեգենդար Թամանյան դիվիզիայում, մեզ՝ ուսանողներիս հետ զրուցում էր հազար ու մի թեմաներից, բայց պատերազմի թեման մշտապես շրջանցում էր:
Այնպես որ՝ հերոսները կամ պարզապես պատերազմների մասնակիցները խիստ տարբեր են լինում: Բայց այսօր բոլորի տոնն է՝ թե՛ այն մարդկանց, ովքեր մշտապես պարկեշտ են մնացել, թե՛ նրանց, ովքեր սայթաքել են, չեն դիմացել զանազան գայթակղությունների:
Իմ միակ պետական պարգևը՝ ՊՆ «Վազգեն Սարգսյան» մեդալը ես ստացել եմ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի ձեռքից: Անկախ նրանից, թե ինչ մեղադրանք է հիմա նրան առաջադրվել, անկախ նրանից՝ Օհանյանի մեղքը կապացուցվի, թե չէ, նրա ձեռքից պարգև ստանալը ես պատիվ եմ համարում:
[b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում։[/b]
Նմանատիպ նյութեր
2560 դիտում
14:26 01-11-2018
Էդ ո՞նց ա լինում, որ միշտ նախկին իշխանությունները վատն են լինում, իսկ դուք ոչ․..Մենուա Հարությունյան
841 դիտում
16:27 03-04-2024
«Իրավաբանը հին չի լինում, պոլի փետն է հին լինում». Գեւորգ Պետրոսյանը՝ ԵՊՀ-ում
7336 դիտում
10:06 29-10-2020
Արցախի տարբեր ուղղություններում իրենց առջև դրված մարտական խնդիրները հերոսաբար կատարող հերոսները. ՖՈՏՈՌԵՊՈՐՏԱԺ
Այս բաժնից
1015 դիտում
08:50 25-10-2024
ՔՊ-ականի հերթական թոշակառու ծնողի աստղաբաշխական ձեռքբերումները. «Ժողովուրդ»