211652_close_icon
views-count3742 դիտում article-date 10:37 22-02-2020

«Հոգևոր մարզանքի» անհրաժեշտությունը․ եթե ուզում ես, որ աշխարհն ավելի լավը դառնա․ «Առավոտ»

«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «Բժիշկները, հոգեբանները, զանազան մարզիչներն ու «գուրուները» պնդում են, որ ամեն առավոտ պետք սկսել ֆիզիկական մարզանքից: Եվ նրանք, իհարկե, իրավացի են. մկաններն աշխատեցնելը հսկայական օգուտ է տալիս մարդուն՝ նա դառնում է ավելի առույգ, ինքնավստահ և նպատակասլաց: Ավելի քիչ է խոսվում այն մասին, որ առավոտյան և ոչ միայն առավոտյան պետք է մարզել նաև զգացմունքները, միտքը, հոգին: («Զգացմունքների դաստիարակություն»՝ այդպես է կոչվում 19-րդ դարի ֆրանսիացի գրող Գյուստավ Ֆլոբերի վերջին վեպերից մեկը): Եվ ճիշտ մկանների նման՝ դրանք կարելի է դարձնել ավելի գեղեցիկ և կատարյալ, բայց կարելի է նաև «անտեր թողնել» և այդ դեպքում դրանք մեզ խանգարելու են ապրել լիաթոք կյանքով: «Անտեր թողած» զգացմունքներից ծնվում են ատելությունը, խանդը, նախանձը, ուրիշներին դատելու, մեղադրելու, բամբասելու ցանկությունը: Կարելի՞ է այդ ամենը հաղթահարել «հոգու մարզանքով»: Վստահ եմ, որ՝ այո: Բայց նախ ես պետք է ընդունեմ, որ այդ ամենն իմ մեջ կա: Ինչպես վերջերս միանգամայն իրավացիորեն նշեց ռեժիսոր Ռուբեն Բաբայանը, ատելությունը հիվանդություն է, որի առկայությունը, ինչպես և ալկոհոլիզմն ու թմրամոլությունը, հիվանդները հաճախ չեն ընդունում: Հարբեցողը նույնիսկ ինքն իրեն չի խոստովանում, որ չի կարող ապրել առանց օղու: Համացանցից կախում ունեցողը սովորաբար չի ընդունում, որ հինգ րոպե անգամ չի կարող կենտրոնանալ որևէ գործի վրա՝ առանց հեռախոսում հաղորդագրությունները ստուգելու: Ատելությամբ հիվանդը չի կարծում, որ տառապում է հիվանդությամբ ՝ նա իրեն, որպես կանոն, «արդարության մարտիկ» է պատկերացնում: Ինչպե՞ս հաղթահարել այդ ախտերը: Այնպես, ինչպես մենք մարզում ենք մեր մկանները: Կան բազմաթիվ հոգևոր «պրակտիկաներ», որոնք մարդիկ կիրառում են այն ժամանակ, երբ հավատ ունեն: Այդ հավատը կարող է տարբեր անուններ ունենալ՝ կարևորն ամենօրյա կիրառումն է: ․․․ Երկուշաբթի օրն սկսվում է սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեի քարոզչության ակտիվ փուլը: Հանրաքվեի արդյունքները կանխորոշված են՝ մեր քաղաքացիների ճնշող մեծամասնությունը, «նախկինների» և նրանց ներկայացուցիչ Հրայր Թովմասյանի հանդեպ ատելությունից դրդված, իր «այո»-ն կասի: Բայց խնդիրը «այո» կամ «ոչ» ասելը չէ կամ բոյկոտելը չէ՝ դա նորմալ քաղաքական գործընթաց է: Խնդիրն այն է, որ այդ ընթացքում զարգանալու է ատելությունը, պարանոյան, անհանդուրժողականության, իրար վիրավորելու, իրար ցավ պատճառելու մշակույթը, որն առանց այդ էլ մեր հասարակության մեջ «բարձր դիրքերում» է, և որը թունավորում է մարդկանց հոգիները: Այդ մշակույթին միանշանակ պետք է ասել «ոչ»: Հատկապես որ հետաքրքիր զուգադիպությամբ հենց այդ օրվանից սկսվում է Մեծ պահքը, որի ընթացքում առավել ևս պետք է մաքրել միտքն ու հոգին ատելության ախտից: Անհնարին է պայքարել ուրիշի ատելության դեմ: Դա անիմաստ զբաղմունք է: Եթե ուզում ես, որ աշխարհն ավելի լավը դառնա, հաղթահարիր ատելությունը քո մեջ»: [b]Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում։[/b]

Նմանատիպ նյութեր