Ճիշտ էր քաղաքական գործիչ Ժիրինովսկին, ով դեռևս 2018-ին հայտարարեց, որ «Եթե Նիկոլն իշխանության եկավ, ապա Հայաստանը կործանելու է»․ «Առավոտ»

[b]Նիկոլի չգրված օրենքները կամ կարգուկանոնը[/b] Նկատվում է, որ կապիտուլյացիայի ակտի պարտավորությունները կատարում է միայն հայկական կողմը, իսկ թուրք-ադրբեջանական կողմը խախտում է հրադադարը կամ համաձայնագրի դրույթները, եւ հարձակվում Արցախի բնակավայրերի վրա, օկուպացնելով այն: Օրինակ, Հին Թաղեր, Խծաբերդ գյուղերի վրա հարձակումը Լաչինի միջանցքով Հայաստանի տարածք ներթափանցման փորձը եւ այլն: Սրանք նշանակում են, որ պատերազմը շարունակվում է, ինչը հավաստում են նաեւ ռազմական փորձագետները: Վտանգավոր այս իրավիճակում մեր անգործունյա իշխանությունները եւ կառավարությունը մոլորության մեջ են, պատասխան համարժեք գործողությունների փոխարեն զբաղված են հայ-ադրբեջանական բարեկամության եւ համագործակցության պայմանագիր մշակելու գործով (կապիտուլյացիայի ակտով Արցախը հանձնեցին, «բարեկամության պայմանագրով» էլ ուզում են հանձնել Հայաստանը): Հետեւաբար, ճիշտ էր քաղաքական գործիչ Ժիրինովսկին, ով դեռեւս 2018-ին հայտարարեց, որ եթե Նիկոլն իշխանության եկավ, ապա Հայաստանը կործանելու է: Հիմա էլ պնդում է, որ Հայաստանը ուրիշ ելք չունի, պետք է մտնի Ռուսաստանի կազմ: Իրականում պետական ինքնիշխանությունը կորցնելու իրական վտանգն առկա է: Տրամաբանական հարցեր են ծագում. ա. Տարածաշրջանում հզոր պետություն ճանաչված Հայաստանը ինչո՞ւ հայտնվեց կործանման առաջ: բ. Ստեղծված իրադրությունում արդյոք կարող ենք հաղթահարել ռազմաքաղաքական ճգնաժամը: Հիմա կպատասխանենք այդ հարցերին: 1.Իշխանափոխությունից առաջ Նիկոլը եւ իմքայլականները ժողովրդին խոստացան, որ իշխանության գալու դեպքում պետք է փոխեն կեղծված սահմանադրությունը, նոր ընտրական օրենսդրություն ընդունեն, ԱԺ արտահերթ ընտրություններ անցկացնեն, որպեսզի բոլոր քաղաքական ուժերը կամ կուսակցությունները հավասարապես մասնակցեն ընտրություններին եւ այլն: Իշխանության գալուց հետո նրանք այդ խոստումները մոռացան եւ իշխանության լծակները իրենց ձեռքում կենտրոնացնելու մոլուցքով պետության ներքաղաքական ոլորտում, գործի դրեցին Նիկոլի չգրված օրենքները կամ կարգուկանոնը: Դրանք են՝ այլախոհներին փռել ասֆալտին, ծեփել պատին, դուխով լինել եւ դուխով գործել, մատը կտրել եւ այլն: Դրանց համահունչ Նիկոլի հրահանգով շրջափակեցին դատարանները, ոչ սահմանադրական հենքով տարբեր աճպարարություններով կազմաքանդեցին Սահմանադրական դատարանը, վրիժառության դրդապատճառներով բազմաթիվ քաղաքացիների զրկեցին ազատությունից, իսկ հասարակությանը պառակտեցին սեւ ու սպիտակ դասերի: Այս բոլորը ներթափանցեց նաեւ բանակ, որոնց պատճառով ամենուր պետության կողմից սահմանված օրինականությունը եւ կարգուկանոնը կազմաքանդվեց եւ վրա հասավ անղեկավարելիությունը, ինչի հետեւանքով թուլացավ պետությունը եւ բանակը: 2.Պատմականորեն ապացուցված է, որ պետության հզորությունը փոխկապակցված է նրա ղեկավարի սուբյեկտիվ գործոնների հետ: Պետության ղեկավարը գործադիր իշխանությունը կրողն է, սահմանադրության, ինքնիշխանության, քաղաքացիների իրավունքների եւ ազատությունների երաշխավորն է, նա օժտված է բացառիկ իրավունքներով եւ պետությունը ներկայացնում է պետության ներսում եւ արտաքին հարաբերություններում: Պետության ներքին ոլորտում Նիկոլի գործողությունները դիտարկեցինք, նա իր չգրված օրենքներով ջլատեց եւ խաթարեց սահմանված կարգուկանոնը, ինչպես նաեւ սահմանադրությամբ պաշտպանվող պետական համակարգի բնականոն գործունեությունը: Իսկ պետությունը ներկայացնելով արտաքին հարաբերություններում` նա իր անխոհեմ կամ անգրագետ գործելաձեւով դիվանագիտական ոլորտում պետության բոլոր ձեռքբերումները փչացրեց: Ըստ այդմ, իր արեւմտամետ կամ սորոսական քաղաքականությամբ Ռուսաստանի Դաշնության հետ բավականին ամուր, բարեկամական եւ ռազմաքաղաքական հարաբերությունները տապալեց, ինչը պատերազմում մեր կրած պարտության հիմնական պատճառն էր: Հոգեբանական հույզերի ներքո նա հայտարարեց «Ղարաբաղը Հայաստան է եւ վերջ» միտքը, որը ըստ էության, ուժգին հարված էր ԵԱՀԿ ձեւաչափի խնդիրը խաղաղ կարգավորելու ջանքերին, եւ անուղղակի օժանդակություն Ադրբեջանին՝ Արցախի դեմ ագրեսիա սանձազերծելուն: Արտաքին հարաբերություններում հիշյալ անհեռատես եւ ոչ գրագետ դիվանագիտական քաղաքականությունը նույնպես թուլացրին մեր պետությունը եւ անկվեց նրա իմիջը, հանգեցնելով ներկայիս ծանր կացությանը: 3.Հայաստանը ներկա ռազմաքաղաքական ճգնաժամից կարող է դուրս գալ, եթե պետության նոր ղեկավարը, այսինքն գործադիր իշխանության կրողը ունենա բարձր կրթական մակարդակ, պետական-քաղաքական աշխատանքների փորձառություն, եւ որակավորում, հմուտ լինի եւ հավասարակշռված (Նիկոլի մոտ այս սուբյեկտիվ գործոնները բացակայում են): Այժմ ընդդիմությունն առաջադրում է Վազգեն Մանուկյանի թեկնածությունը: Այո, Վազգեն Մանուկյանը եւս ունի պետությունը ղեկավարելու, սուբյեկտիվ դրական գործոնները, հեռատես է եւ պարկեշտ անձնավորություն է: Հավելեմ, որ չնայած հանրապետության նախագահն առաջնորդվելով համապետական եւ համազգային շահերով, գտել է, որ վարչապետը եւ կառավարությունը պետք է հրաժարական ներկայացնեն, որին միացել են նաեւ մտավորականները, Հայրապետերը, սփյուռքը եւ այլք, սակայն ըստ իս, Նիկոլը հրաժարական չի ներկայացնելու: Նա կառչել է աթոռին եւ ժամանակ շահելու մարտավարությամբ իրեն հատուկ ուզում է մոռացության տալ իր գործած մեղքերը: Վարչապետի պաշտոնում նրա մնալը կարող է նոր ավելի սոսկալի աղետ բերել ազգի գլխին, ուստի ժողովրդին կոչ եմ անում համախմբվել հայրենիքի փրկության շարժման շուրջը: [b]Սերգեյ ԱԲՈՎՅԱՆ Իրավաբան[/b] Աղբյուրը՝ [url=https://www.aravot.am/2020/12/17/1159581/?fbclid=IwAR1_glCx4tm9wOApHszlxgCS_BpcebCG0T5qcZPLs-evRlh2oD4ayuDCmMo]«Առավոտ»[/url]