Ես հավատում եմ, որ գալու է այն օրը, երբ յուրաքանչյուր հայ իր հայրենիքում այս օրը կտոնի ցնծությամբ և հավատով դեպի ազատ, անկախ և լիարժեք Հայաստան. Տիգրան Արզաքանցյան

1990թ․ օգոստոսի 23-ին Խորհրդային Հայաստանի Գերագույն խորհուրդը ընդունեց 12 կետերից կազմված Հռչակագիր, որով սկիզբ դրվեց Հայաստանի անկախության իրավական գործընթացին:

Պատմությունը «եթե»-ներ չի սիրում, բայց եթե նույն տարվա մայիսին կայացած խորհրդարանական ընտրություններում Հայոց համազգային շարժումը՝ ՀՀՇ-ն, չհաղթեր Կոմունիստական կուսակցությանը, ապա Անկախության որևէ հռչակագիր դժվար թե ընդունվեր: Ճիշտ է նաև, որ Հայաստանը անկախություն ստանալու էր, քանի որ մեկ տարի անց պետք է փլուզվեր հոգևարք ապրող Խորհրդային Միությունը:

Անկախության հռչակագիրը ինչ-որ տեղ կատարում էր Մայր օրենքի՝ Սահմանադրության գործառույթ:

Մինչև 1995թ․ հուլիսը, երբ ընդունվեց Սահմանադրությունը, Հայաստանի օրենսդրության հիմքը հենց Հռչակագիրն էր:

1991-ի սեպտեմբերի 21-ին Հայաստանում անցկացվել էր Անկախության հանրաքվե՝ ժողովրդական քվեարկություն: Հայաստանի բնակչության բացարձակ մեծամասնությունը կողմ էր արտահայտվել ազատ, անկախ և ինքնիշխան Հայաստանին:

Ես հավատում եմ, որ գալու է այն օրը, երբ յուրաքանչյուր հայ իր հայրենիքում այս օրը կտոնի ցնծությամբ և հավատով դեպի ազատ, անկախ և լիարժեք Հայաստան:

«Ուժը Հայրենյաց» կուսակցության
նախագահ Տիգրան Արզաքանցյան