ՌԴ-ի և Իրանի ՊՆ ղեկավարները քննարկել են ռազմական համագործակցությունը, սա վերաբերվում է նաև Սյունիքի ճակատագրին․ քաղաքագետ

Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը գրում է․ «Ռուսաստանի և Իրանի պաշտպանության նախարարները քննարկել են երկկողմանի ռազմական ու ռազմատեխնիկական համագործակցության հարցերը: Իրանի ու Ռասաստանի արտգործնախարարները քննարկել են Համապարփակ Ստրատեգիական Համագործակցության պայմանագրի նախապատրաստման գործընթացը:

Սա ուղղակիորեն վերաբերվում է նաև Հայաստանին, ավելի կոնկրետ Սյունիքի ճակատագրին, իսկ գուցե Արցախի խնդրում հնարավոր զարգացումների վրա, եթե Հայաստանում պետականության ու պետական քաղաքականության նշույլներ դեռ մնացել են:
Սակայն չենք կարող շրջանցել Իսրայելի խնդիրը:

Սա պետք է դիտարկել նաև ըստ էության իսրայելական ու հակաիսրայելական կոալիցիաներ են սկսում ձևավորվել և բաժանարար գծերն Արևմուտք-Արևելք, Հյուսիս-Հարավ տրամաբանությանբ չեն արդեն բաժանվում, ինչը նոր իրականություն է:

Պետք է նաև ֆիքսել, որ Թուրքիայի ու Ռուսաստանի հարաբերություններում որոշակի սառեցում է սկսում նկատվել, դա պայմանավորված է Շվեդիայի ՆԱՏՕ-ին անդամակցելու հարցում Թուրքիայի դիրքորոշման փոփոխության և ուկրաինական հարցում Թուրքիայի երկակի խաղերի փաստերով:

Բնական է, որ Թուրքիա-Ռուսաստանի հարաբերությունների հնարավոր փոփոխության դեպքում կփոխվեն նաև Ռուսաստան-Արևելյան Թուրքիա (Ադրբեջան) հարաբերությունները: Բնական է, որ կտրուկ փոփոխություններ սպասել պետք չէ, չնայած 2024-ին սպասվող պատերազմական օջախների թատերաբեմի լայնացման ու թեժացման պայմաններում կտրուկ փոփոխությունները հնարավոր են:

Իսրայելի պահով
2020 թվականին Իսրայելը ակտիվ դերակատարություն էր ստանձնել Արցախի պատերազմում, փաստորեն ակտիվորեն մտնելով ռուս-իրանական ազդեցության գոտի, ինչը վերջիններիս պետք է դուր չգար ու հիմա ստանում է պատասխանը Գազայի խնդրում, նրանց ակտիվությամբ, ոչ Իսրայելի օգտին:

Իսրայելի մյուս սխալը բարոյական ոլորտում է, ինչն ունի մեծ քաղաքական նշանակություն: Հոլոքոստի գաղափարի վրա հրեաների մոբիլիզացիայի շնորհիվ պետականություն ստեղծած հասարակությունը նախ Ցեղասպանություն ապրած հայերի դեմ գործեց Արցախում, երկրորդն՝ հենց ինքն է Պաղեստինցիների Հոլոկոստ կազմակերպել: Դա թե ներքաղաքական, թե արտաքին արտաքին քաղաքական դաշտում հրեաների բարոյալքման գործոն կարող է դառնալ: Հատկապես ցինիկ էր հնչեմ Իսրայելի արտգործնախարի Թուրքիային հայերի ցողասպանության մեջ մեղադրելու խոսքերը, ի պատասխան Թուրքիայի մեղադրանքներին պաղեստնցիների ցեղասպանության անելու մեղադրանքին:

Իսրայելի քաղաքական ու բարոյական կոխպիտ սխալները չեն կարող ազդեցություն անհետևանք մնալ»: