2850 դիտում
11:49 07-04-2022
Ում և ինչի համար են անվանում «հինգերորդ շարասյուն»․ «Առավոտ»
«Առավոտ» թերթի առաջնորդողը գրում է․ «Երբ թերթում ես ռուսաստանյան պաշտոնական լրահոսը, զարմանում ես, թե որքան շատ են այնտեղ «փորձագետները»: Վերջերս, օրինակ, հանդիպեցի այսպիսի մի վերնագրի. «Աբխազիայի հրաժարվելը՝ մտնել Ռուսաստանի կազմի մեջ, ոչ բարեկամական քայլ է. փորձագետ»: Ահա այսպիսի «փորձագիտական կարծիք». դու բարեկամ ես միայն այն դեպքում, եթե իմ կազմում ես, հակառակ պարագայում դու թշնամի ես:
Բայց, իհարկե, «փորձագետների», «քաղաքագետների» եւ այլ քարոզիչների ամենանախընտրելի զբաղմունքը «հինգերորդ շարասյանը» գտնելն ու խարազանելն է: Այդ ժանրի վարպետներից մեկը (ի դեպ, «յան»-ով վերջացող ազգանունով) գտնում է, որ այն ռուսաստանցիները, որոնք իրենց երկիրը տեսնում են եվրոպական ընտանիքում, ավելի վատն են, քան «հինգերորդ շարասյունը», նրանք թաքնվել են եւ սպասում են, թե երբ է նորից հնարավոր լինելու, «փորձագետի» խոսքերով, «մտնել Արեւմուտքի մեջ»: Իսկ դա, ըստ նրա, ոչ միայն վնասակար է Ռուսաստանի համար, այլեւ՝ անհնարին, որովհետեւ Արեւմուտքում «արգելել են Չայկովսկուն եւ Դոստոեւսկուն»:
Հինգերորդ շարասյունը» հետխորհրդային բոլոր երկրների քարոզիչների սիրած արտահայտությունն է: Հայաստանում նույնպես այն հաճախ է օգտագործվում: Մինչեւ հեղափոխությունը՝ «սերժական ռուսամետները» այդ պիտակը կպցնում էին «արեւմտամետ հ/կ-ականներին»: Իսկ 2018-ից հետո փաստացի իշխանության եկած «հ/կ-ականները» այդ կերպ են բնութագրում «սերժականներին» եւ «քոչարյանականներին»:
Հետաքրքիր է, որ «հինգերորդ շարասյուն» արտահայտությունն իր ծագման պահին փոքր ինչ այլ իմաստ ուներ: 1936 թվականին, երբ իսպանացի նացիստները պաշարել էին Մադրիդը, այդ «հատուկ գործողությունը» ղեկավարող գեներալ Էմիլիո Մոլան, դիմելով պաշարվածներին, հայտարարեց, որ նա գրոհելու է մայրաքաղաքը՝ չորս ռազմական շարասյունով, բայց այնտեղ՝ Մադրիդում, կա նաեւ հինգերորդ շարասյունը՝ նա նկատի ուներ, որ քաղաքի ներսում ունի բազմաթիվ համակիրներ: Բայց շատ արագ հանրապետականներին, այսինքն՝ հակաֆաշիստներին համակրող լրագրողների համար այդ բառակապակցությունը դարձավ ներքին թշնամու, դավաճանի, լրտեսի հոմանիշ: Եվ հիմա հինգերորդ շարասյուն են կոչում ըստ էության բոլոր հակասական կերպարներին՝ սկսած բյուզանդամետ կաթողիկոս Պետրոս Գետադարձից, վերջացրած՝ այն ռուսաստանցիներով, որոնք ուզում են ապրել նորմալ, ժամանակակից պետությունում:
Ռուսաստանյան պաշտոնական քարոզչությունում կա, այնուամենայնիվ, մեթոդաբանական սխալ. «Արեւմուտք»՝ որպես այդպիսին, գոյություն չունի, կան շատ տարբեր երկրներ՝ իրենց շահերով եւ հակասություններով: Ի տարբերություն Ռուսաստանի՝ գոյություն չունի «Արեւմուտքի թագավոր», որը հրահանգում է բոլոր փորձագետներին, քաղաքագետներին եւ լրագրողներին նույն բառապաշարով արտահայտել միեւնույն գաղափարները: Իսկ ով դա չի անում՝ նրանց անվանել «հինգերորդ շարասյուն»: Արեւմտյան առանձին վերցրած երկրների ներսում նույնպես չկա նման պարտադրանք. օրինակ, Գերմանիայի վարչապետի գրասենյակից չեն հրամայում բոլոր թատրոններին, համերգասրահներին եւ հրատարակչություններին՝ արգելել ռուսական մշակույթը: Կան ինչ-որ առանձին, հատուկենտ կառույցներ, որոնք հանդես են գալիս նման, թույլ տվեք ասել, մարազմատիկ նախաձեռնություններով: Բայց այդ կառույցները չնչին տոկոս են կազմում, եւ, հուսով եմ, մոտ ժամանակներս կհրաժարվեն իրենց անհեթեթ վարքագծից:
․․․ Իսկ ռուսական մշակույթն արժանի է ամբողջ աշխարհի խոնարհմանը: Օրինակ, ռուս մեծ գրող Լեւ Տոլստոյը գրում էր. «Մարդիկ, որոնք պատերազմը համարում են ոչ միայն անխուսափելի, այլեւ՝ օգտակար ու այդ պատճառով ցանկալի, այդ մարդիկ սարսափելի են իրենց բարոյական այլասերվածությամբ»»:
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։
Բայց, իհարկե, «փորձագետների», «քաղաքագետների» եւ այլ քարոզիչների ամենանախընտրելի զբաղմունքը «հինգերորդ շարասյանը» գտնելն ու խարազանելն է: Այդ ժանրի վարպետներից մեկը (ի դեպ, «յան»-ով վերջացող ազգանունով) գտնում է, որ այն ռուսաստանցիները, որոնք իրենց երկիրը տեսնում են եվրոպական ընտանիքում, ավելի վատն են, քան «հինգերորդ շարասյունը», նրանք թաքնվել են եւ սպասում են, թե երբ է նորից հնարավոր լինելու, «փորձագետի» խոսքերով, «մտնել Արեւմուտքի մեջ»: Իսկ դա, ըստ նրա, ոչ միայն վնասակար է Ռուսաստանի համար, այլեւ՝ անհնարին, որովհետեւ Արեւմուտքում «արգելել են Չայկովսկուն եւ Դոստոեւսկուն»:
Հինգերորդ շարասյունը» հետխորհրդային բոլոր երկրների քարոզիչների սիրած արտահայտությունն է: Հայաստանում նույնպես այն հաճախ է օգտագործվում: Մինչեւ հեղափոխությունը՝ «սերժական ռուսամետները» այդ պիտակը կպցնում էին «արեւմտամետ հ/կ-ականներին»: Իսկ 2018-ից հետո փաստացի իշխանության եկած «հ/կ-ականները» այդ կերպ են բնութագրում «սերժականներին» եւ «քոչարյանականներին»:
Հետաքրքիր է, որ «հինգերորդ շարասյուն» արտահայտությունն իր ծագման պահին փոքր ինչ այլ իմաստ ուներ: 1936 թվականին, երբ իսպանացի նացիստները պաշարել էին Մադրիդը, այդ «հատուկ գործողությունը» ղեկավարող գեներալ Էմիլիո Մոլան, դիմելով պաշարվածներին, հայտարարեց, որ նա գրոհելու է մայրաքաղաքը՝ չորս ռազմական շարասյունով, բայց այնտեղ՝ Մադրիդում, կա նաեւ հինգերորդ շարասյունը՝ նա նկատի ուներ, որ քաղաքի ներսում ունի բազմաթիվ համակիրներ: Բայց շատ արագ հանրապետականներին, այսինքն՝ հակաֆաշիստներին համակրող լրագրողների համար այդ բառակապակցությունը դարձավ ներքին թշնամու, դավաճանի, լրտեսի հոմանիշ: Եվ հիմա հինգերորդ շարասյուն են կոչում ըստ էության բոլոր հակասական կերպարներին՝ սկսած բյուզանդամետ կաթողիկոս Պետրոս Գետադարձից, վերջացրած՝ այն ռուսաստանցիներով, որոնք ուզում են ապրել նորմալ, ժամանակակից պետությունում:
Ռուսաստանյան պաշտոնական քարոզչությունում կա, այնուամենայնիվ, մեթոդաբանական սխալ. «Արեւմուտք»՝ որպես այդպիսին, գոյություն չունի, կան շատ տարբեր երկրներ՝ իրենց շահերով եւ հակասություններով: Ի տարբերություն Ռուսաստանի՝ գոյություն չունի «Արեւմուտքի թագավոր», որը հրահանգում է բոլոր փորձագետներին, քաղաքագետներին եւ լրագրողներին նույն բառապաշարով արտահայտել միեւնույն գաղափարները: Իսկ ով դա չի անում՝ նրանց անվանել «հինգերորդ շարասյուն»: Արեւմտյան առանձին վերցրած երկրների ներսում նույնպես չկա նման պարտադրանք. օրինակ, Գերմանիայի վարչապետի գրասենյակից չեն հրամայում բոլոր թատրոններին, համերգասրահներին եւ հրատարակչություններին՝ արգելել ռուսական մշակույթը: Կան ինչ-որ առանձին, հատուկենտ կառույցներ, որոնք հանդես են գալիս նման, թույլ տվեք ասել, մարազմատիկ նախաձեռնություններով: Բայց այդ կառույցները չնչին տոկոս են կազմում, եւ, հուսով եմ, մոտ ժամանակներս կհրաժարվեն իրենց անհեթեթ վարքագծից:
․․․ Իսկ ռուսական մշակույթն արժանի է ամբողջ աշխարհի խոնարհմանը: Օրինակ, ռուս մեծ գրող Լեւ Տոլստոյը գրում էր. «Մարդիկ, որոնք պատերազմը համարում են ոչ միայն անխուսափելի, այլեւ՝ օգտակար ու այդ պատճառով ցանկալի, այդ մարդիկ սարսափելի են իրենց բարոյական այլասերվածությամբ»»:
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։
Նմանատիպ նյութեր
7991 դիտում
10:52 11-01-2017
Ինչի՞ համար է պետք սկզբունքորեն, ի հեճուկս ամեն ինչի, երթևեկել «բիզնես կլասով». «Առավոտ»
3950 դիտում
09:26 19-07-2021
Ռուս խաղաղապահներն Ադրբեջանի զինված ուժերի վեց շարասյուն են ուղեկցել ԼՂ-ում
865 դիտում
10:42 09-05-2023
Կգա ժամանակը՝ կիմանաք, թե ում պատճառով կորցրինք Շուշին, 5-րդ շարասյուն կա. Քյարամյան
Այս բաժնից
1357 դիտում
07:47 18-10-2024
Հովիկ Աղազարյանի բիզնեսմեն որդին նոր ոլորտներ է նվաճում. «Ժողովուրդ»
1042 դիտում
07:18 18-10-2024
«Տաշիր»-ին մերժում են, իսկ տնօրենին Ավանեսյանը փոխնախարար դարձրեց. «Ժողովուրդ»
958 դիտում
09:05 17-10-2024
Ինչո՞ւ Ադրբեջանը չի ցանկանում խաղաղության պայմանագիր կնքել Հայաստանի հետ. «Փաստ»